Een tekening voor Sint
Sinterklaas is weer in het land! Elk jaar kijk ik naar zijn aankomst op tv, ookal ben ik inmiddels 37 en heb ik geen kinderen. De magie is er nog. Bovendien geniet ik altijd enorm van de creativiteit van de makers. Dit jaar hebben ze zichzelf echt overtroffen. Wat een geweldige uitzending ondanks de obstakels van corona. Hoe bedenk je de Dieuwertje Blokkade als een van de redenen dat Sint bijna te laat aankomt? En hoe leuk dat vrijwel alle burgemeesters de Sint hulp hebben aangeboden door de tekeningen van kinderen uit hun stad naar hem toe te brengen. Het kan bijna niet anders dan dat de gemeentehuizen de komende drie weken iets drukker zijn dan normaalgesproken.
Tradities in ere houden
Sinterklaas maakt altijd creativiteit in mij los. Zowel mijn vriend als ik vinden het leuk om elkaar een beetje te plagen door een schoen bij de verwarming te zetten en dan te vragen of de Sint vanavond langs zal komen, wetende dat er echt helemaal niets in huis is om in de schoen te doen. Soms blijkt er dan ineens toch ergens een cadeautje of brief van Sinterklaas vandaan getoverd te worden. Ook vieren we nog altijd met zes volwassenen Sinterklaas bij mijn ouders thuis, inclusief gedichten en surprises. Elk jaar is het weer even een strijd want het kost zoveel tijd, maar we kunnen nog altijd geen afscheid nemen van deze traditie. Sterker nog, gisteren was de vooruitschuifpiet langs geweest bij mijn ouders. We ontvingen een ouderwets zakje met strooigoed. Alles exact hetzelfde als toen we klein waren, alleen de marsepeinen muisjes ontbraken. Sint had echt heel goed gezocht, maar had ze nergens gevonden. Ik hou ervan om de magie een beetje in ere te houden, ookal ben ik er 'officieel' veel te oud voor.
Tekenen voor Sinterklaas
Sinterklaas vond ik als klein meisjes ook altijd een fijne tijd. Ik weet nog hoe leuk ik het vond om de schoen te zetten op de avond dat Sinterklaas aangekomen was. Een mooie tekening en dikke winterpeen in de schoen en een schaaltje met water voor Amerigo ernaast. De volgende dag sloop ik zo vroeg mogelijk naar beneden om de brief te lezen en van het zakje strooigoed te snoepen. Toen we iets ouder werden zetten mijn zusje en ik ooit stiekem een kruisje in de winterpeen. Op het moment dat mijn vader de volgende dag de groentesoep maakte, vonden wij het fantastisch om met een onschuldig gezicht te vragen: deze wortel hebben wij gisteren in de schoen gedaan voor het paard van Sinterklaas, kijk maar naar dit kruisje....Hoe kan die nou hier liggen? Warme herinneringen. Ik hoop dat dit uitzonderlijke sinterklaasjaar ook heel veel mooie kinderherinneringen oplevert. Fantastisch toch om lekker te tekenen en die tekening dan op te sturen naar Sinterklaas via de website van het Sinterklaasjournaal. Of nog leuker, de tekening zelf langsbrengen op het stadhuis of bij het pietenhuis. Vroeger was ik hier veel te verlegen voor. Maar...... het echte pietenhuis is hier maar 5 km vandaan. Zou de Sint een tekening van een 37-jarige ook leuk vinden? ;)