Een verdrietig weekend
Een heel weekend het huis helemaal voor mijzelf. Hoe lief ik mijn vriend ook vind, een groter cadeau kun je mij niet geven. Ik geniet ervan om echt even alles helemaal op mijn manier te doen. Eten wanneer ik wil, mijn muziek echt knetterhard door het huis laten schallen en dansen (al doe ik dat ook vaak genoeg als we samen zijn, maar nu kan ik er al om zeven uur 's ochtend mee starten) en lekker een hele stapel vaat creëren zonder dat dit direct de vaatwasser in moet. Ik ben net een klein kind die alles doet wat anders niet 'mag'. Ik had me van te voren al voorgenomen om lekker te gaan tekenen. Ik ging zelfs zover dat ik overwoog om mijn ezel en acrylverf eens af te stoffen. Gisteren heb ik hier hopeloos in gefaald. Vandaag wellicht een nieuwe poging, maar eerst moet ik nog even wat verwerken.....
Mijn helden: Sean Connery en Peter Lindbergh
Ik ben niet het type die zo'n fan van iemand is dat ze echt alles van die persoon weet. Ik ben en blijf een nuchtere tukker. Dat wil niet zeggen dat er geen mensen zijn die ik bewonder. Een van die mensen is Stef Bos, anderen zijn Sean Connery en Peter Lindbergh. Sean Connery is heel oppervlakkig: wat een mooie kop en prachtige warme stem met zo'n heerlijk Schots accent, mijn favoriete land. Vertel me dat First Knight op televisie komt en je weet zeker dat je een grote glimlach op mijn gezicht tovert. Vanmorgen las ik dat hij op 90-jarige leeftijd overleden is. Het deed me iets. Ik bedacht dat ik het leuk vond een portret van hem te maken. Op zoek naar een mooie foto zoek ik op Sean Connery + Peter Lindbergh. Eens kijken of mijn favoriete fotograaf ooit een foto van hem heeft gemaakt. Nou, dat had ik beter niet kunnen doen. Op dat moment lees ik dat Peter Lindbergh vorig jaar september overleden is. De man die zulke indringende zwart-wit foto's maakt dat ik de tijd totaal uit het oog kan verliezen omdat ik aan het onderzoeken ben hoe hij dat toch doet. Ik vind de manier waarop hij omgaat met lichtinval echt fantastisch. Mijn grootste trots, een tekening van 70 cm X 100 cm, is op één van zijn foto's geïnspireerd. Een tekening waar je absoluut niet omheen kunt als je ons huis binnenstapt en waar ik na vier jaar nog altijd niet op uitgekeken ben.
En toen zat ik in dubio
Tja, en toen zat ik dus in dubio. Ik vond een prachtige foto van Sean Connery gemaakt door Annie Leibovitz. Perfect voor een eerbetoon aan Sean Connery. Tegelijkertijd heeft Peter Lindbergh mij zoveel meer geïnspireerd. Ik baal drie jaar na dato nog altijd dat ik zijn expositie in de Rotterdamse Kunsthal gemist heb. De wetenschap dat er geen nieuwe foto's meer van hem bijkomen doet mij echt wat. Ik denk dat ik deze week, ondanks dat mijn agenda overloopt, beide maar een eerbetoon ga gunnen. En ondertussen ben ik ontzettend blij dat ik gisteren kaartjes voor een voorstelling van Stef Bos gekocht heb. Ook iets waarvoor ik een tijd geleden posters langs de weg had zien hangen en ondanks mijn enthousiasme geen actie op ondernomen had. Nu dus wel, en dat volgen van mijn ingevingen ga ik veel en veel vaker doen. Even jezelf onderdompelen in schoonheid, of het nu gaat om een foto, een mooie tekst, een schilderij of een film. Het is belangrijk voor mij, maar komt in de drukte van alledag regelmatig in het gedrang. En by the way, kijk eens goed naar Stef Bos. Wat een prachtige lieve en guitige uitstraling! Deze dame en haar fineliners krijgen het nog druk.... ;).
En wat is het geworden?
Nou, zoals je ziet is het mij uiteindelijk gelukt een keuze te maken: Sean Connery is inmiddels vereeuwigd. Ik heb mijzelf echt verbaasd met hoe snel ik die fineliners onder controle begin te krijgen. Wat een verschil met mijn vorige tekening. Nou had ik ook wel een heel fijn onderwerp ;). Wat een heerlijke zondag! Nu blijf ik alleen nog even twijfelen of ik zijn trui nou toch helemaal zwart ga maken of het zo laat. Mocht jij daar een sterke mening over hebben, laat het mij vooral weten.
