Groei gaat met kleine stapjes
Zaterdagochtend 7.00 uur. Stilletjes stap ik het bed uit om mijn vriend niet wakker te maken. Zet een kop gemberthee en geef de thermostaat een draai. Met een warm dekentje over mijn benen kruip ik op de bank. De laptop ligt op mijn schoot om te starten met de blog. Eerst geniet ik echter nog even van de enorme stilte. In een opwelling steek ik ook nog wat kaarsen aan. Het voelt alsof ik de enige op de wereld ben die nu wakker is. Even volmaakt gelukkig. Ik mijmer een tijdje over deze 'tekenweek' want op zich is er niet zoveel gebeurd. Totdat ik besef dat ik op zoek ben naar veel te grote dingen. Het zat hem deze week in de details....
Ik heb mijn les geleerd
Kijk je wel eens naar dit seizoen 
van 'Beste zangers van Nederland'? Met name Suzan en Freek en Stef Bos weten mij vaak te raken. De eerste twee door hun prachtige stemmen. Stef door zijn teksten. En raken deed hij mij deze week. Het was een hele bijzondere gewaarwording. Ik was met een half oog met het programma mee aan het kijken toen middenin zijn liedje mijn gehoor ineens op scherp ging. Dit is wat ik hoorde: 'Je moet niet bang zijn om te vallen, want anders maak je nooit een sprong. Je kunt alleen tegen de stroom in, de weg terugvinden naar de bron'. Zo zeg, die kwam binnen. Het was alsof ik een teken kreeg. Het was namelijk exact wat ik eerder die dag ervaren had. Ik was gestart met een portret. Uiteraard in fineliner ;). Meerdere keren had ik op het punt gestaan om het schetsboek weer aan de kant te gooien. De gedachten buitelden over elkaar: dit wordt niets, kijk nou je hebt hem verprutst, ze lijkt er niet eens op, jij kunt dit niet. Megafrustrerend. Maar ik ben zoals aan mijzelf beloofd door blijven ploeteren. En toen werden na een tijdje de gedachten rustiger tot ze zelfs volledig zwegen. Daarna heb ik zeker nog twee uurtjes in ultieme flow zitten tekenen. Ik had tegen de (gedachten)stroom in, de weg teruggevonden naar de bron. Met een voor mij grote groeisprong tot gevolg. De verhoudingen in de tekening kloppen dan wel niet helemaal, maar ik begin die fineliner toch maar mooi steeds beter onder de knie te krijgen. Ik ben ondanks dat de tekening niet helemaal perfect is echt trots op deze tekening. Hij laat namelijk een enorme groei zien: ik begin langzaam vriendjes te worden met mijn angsten! Bovendien heb ik gisteren ook nog eens met relatief weinig spanning extra adviezen van mijn tekenlerares in ontvangst genomen. Zoals Stef het zegt: Ik heb mijn les geleerd. En zoals het een echte Renske betaamt, kan ik het niet laten om dat nog weer even te nuanceren door het volgende erachteraan te zeggen: nou ja, deze week dan.....Maar ik zet door! Dit smaakt absoluut naar meer.
P.S.
Luister het hele liedje van Stef Bos eens. Het zijn drie minuten waar je geen spijt van krijgt. Voor mij is het in ieder geval alsof 'ik heb mijn les geleerd' voor en over mij geschreven is. Het weet me vrijwel iedere keer weer tot tranen te roeren. En mocht je niet gaan luisteren, dan wil ik je in ieder geval dit pareltje nog meegeven:
Ik zag te veel de schaduwkanten
Ik zocht te weinig naar het licht
En ik dacht de wereld is de weg kwijt
Maar het was niet de wereld, het was ik
Fantastisch toch?