Een potje

Mens zijn. Wat betekent dit eigenlijk? Ik vraag het me de laatste tijd steeds vaker af. In ieder geval kan ik niet anders dan concluderen dat we er op dit moment met zijn allen een potje van maken. Onze ongebreidelde drang naar groei brengt al het andere leven op deze aardbol in de verdrukking. De enorme hoeveelheid bos die hier vlakbij gekapt is voor maar liefst tien hele minuten tijdwinst, het maakt mij verdrietig. Hetzelfde geldt voor het feit dat de bospaden het laatste jaar twee keer zo breed zijn geworden. Uit angst voor elkaar, vertrappen wij de natuur. Maar betekent het verlies van onze verbinding met de natuur niet eigenlijk het verlies van de verbinding met onszelf?

Dan maar te laat

Begrijp me niet verkeerd. Ook ik doe mee aan het verdrukken van de natuur. Ik eet vlees, heb een auto en ons huis staat vol spullen die ik eigenlijk niet nodig heb. Ik durf te stellen dat ik 'groener' ben dan de gemiddelde Nederlander, maar toch..... het voelt steeds minder alsof het genoeg is. Neem nou afgelopen maandag: dikke stress omdat ik weer eens te laat van huis weggegaan was. Totdat ik op de snelweg een prachtig tafereel op mijn netvlies kreeg: twee bomen leken te zweven door flarden mist vlak boven de grond en daarboven een spectaculaire kleur licht. Weg stress. Welkom enorme rust en het besef dat het leven eigenlijk één groot wonder is. Het liefst had ik de auto langs de A1 geparkeerd om een tijdje van dat prachtige beeld te genieten. Dan maar te laat. De natuur bracht me direct terug bij mijzelf. Dat krijgt een gebouw of mens echt niet zo snel voor elkaar.

Romanticus

De mens mag wat mij betreft wel weer meer gaan leven als natuurvolken. In harmonie met haar omgeving. Niet boven de natuur verheven. En laat ik deze visie van de week nou totaal onbewust aan het papier toevertrouwd hebben. Mijn tekening werd door mijn tekenlerares vergeleken met de kunst van Caspar David Friedrich, een voorman van de Duitse Romantische kunst. Had nog nooit van deze kunststroming of man gehoord, vind zijn werk ook niet mooi, maar ik zeg volmondig ja tegen het idee dat we meer ontzag voor de natuur mogen hebben! Ben ik toch meer een romanticus dan ik dacht ;).