Liefde is een manier van kijken
Deze uitspraak kwam ik laatst ergens tegen. Waar moet ik je schuldig blijven, maar ik veranderde direct mijn status op whatsapp om mijzelf hieraan te blijven herinneren. Ik vind hem zo ontzettend mooi. Juist in deze tijd waarin steeds meer groepen recht tegenover elkaar lijken komen te staan. Liefde is een manier van kijken. Een manier van kijken die zorgt voor verzachting. Een manier van kijken die nu zo hard nodig is.
Een mooiere wereld begint bij jezelf
Nog zo'n uitspraak die op dit moment zo actueel is. En voor mij zijn 'liefde is een manier van kijken' en 'een mooiere wereld begint bij jezelf' totaal met elkaar verbonden. Juist als ik met liefde kijk, word ik iemand die een waardevolle bijdrage levert aan een mooiere wereld. Liefde zorgt dat je open blijft staan voor de ander. Het opent de weg naar een gesprek waarin twee verschillende visies naast elkaar mogen staan. Sterker nog, naar een gesprek waarin het mogelijk is de verschillende visies te onderzoeken (en wellicht zelfs bij elkaar te brengen tot een nieuwe visie die nog veel waardevoller is).
Liefde voor de ander begint bij jezelf
Wat doe jij als het lastig wordt in een gesprek? Haal je uit naar de ander, maak je hem/haar 'fout' of vlucht je weg? Of onderzoek je wat de ander bij jou aanraakt en ga je hierover in gesprek? In ieder geval met jezelf, maar wellicht zelfs met de ander? Dat gesprek aangaan vraagt zoveel liefde: liefde voor jezelf dat je mag zijn zoals jij bent én liefde voor de ander waardoor je die persoon kunt laten zijn zoals hij/zij is. Mijn ervaring is dat naarmate ik mijzelf beter kan accepteren zoals ik ben, ik beter in staat ben de ander te laten zijn zoals hij/zij is. Anders neemt angst al heel gauw de overhand, en daarmee gedrag dat doorgaans niet echt bijdraagt aan een 'echt' gesprek.
Experimenteren is leren
Echt accepteren zoals ik ben, speelt ook een rol in mijn tekenen. De laatste tijd zie ik mijzelf steeds vaker experimenteren. Dat ik daarmee nog niet het niveau haal van mijn andere tekeningen vind ik best lastig. Ik teken meer dan ik hier toon. Maar is dat mijzelf laten zien zoals ik écht ben? Dacht het niet. En heel eerlijk, ik ben (in gedachten) ook best streng voor anderen als ze iets afleveren dat in mijn ogen niet perfect is. Maar een betere wereld begint bij mijzelf en liefde is een manier van kijken. Dus....zie hierboven mijn experimentje van vandaag. Het is ok dat ik dit nog niet zo goed kan, komt vanzelf...Of niet.... en dan is het ook goed, want dan heb ik wel genoten van mijn experiment.