A doodle a day keeps the doctor away
Murphy's Law
Vrijdagochtend heb ik altijd tekenles. Daar komen ging deze week niet bepaald zonder slag of stoot. Mijn auto moest namelijk om kwart voor negen bij de garage zijn aan de andere kant van Hilversum. Van te voren moest er echter nog een mail de deur uit en je raadt het al.....dat duurde iets te lang. In volle stress pakte ik mijn vouwfiets, zocht naar portemonnee en sleutels, propte nog even snel wat potloden in mijn tas, gaf het zoeken naar de onderhoudsboekjes op en stampte met volle handen en een boterham met appelstroop in de mond de deur uit. Op weg naar de auto viel de boterham uit mijn mond en bij de auto aangekomen bleek ik mijn tomtom te zijn vergeten. Ik weer terug, blijkt de tomtom spoorloos wat leidde tot een enorme brul van frustratie. Gelukkig bleef mijn vriend rustig en kon ik vijf minuten later alsnog met tomtom op pad. Na twee keer fout gereden te zijn (klassiek Renske), kwam ik een kwartier te laat bij de garage aan. Hier hield mijn beproeving echter niet op. Ik gaf mijn sleutel af en ja hoor, vouwfiets vergeten uit de auto te halen, dus weer terug naar binnen. Tijdens het fietstochtje naar tekenles reed ik opnieuw verkeerd en werd ik bovendien zwaar geconfronteerd met mijn gebrek aan conditie (ik ga weer hardlopen!). Op tekenles bleek vervolgens ook nog eens dat mijn beker gelekt had: kletsnatte tas. Maar..... hier kwam het lichtpuntje! Ik bleek in mijn haast ook mijn schetsboek vergeten te zijn, waardoor mijn portretten toch maar mooi droog gebleven waren. Ik moest nog meer om mijzelf lachen toen ik vervolgens mijn mail opende en een afwezigheidsmelding aantrof van degene waar ik die ochtend perse een mail naartoe had moeten sturen van mijzelf. Hoe moeilijk kun je het jezelf soms maken....
Doodlen van een portret
Door de gebeurtenissen die ochtend was er inmiddels echter wel een bepaalde opstandigheid in mij gevaren. Ik had absoluut geen zin in nadenken en besloot te gaan doodlen. De tekenlerares kwam met een leuk idee om maar eens te proberen om al doodlend met een balpen een portret te maken. Totaal uit mijn comfortzone, maar doordat ik toch al opstandig was kon het me deze keer niet zoveel schelen. Ik deed het gewoon. Wat was het fijn! Lekker krassen en wat gaf dat een fantastisch geluid op het kaftpapier. Alle frustratie eruit, en nog met een onverwacht leuk eindresultaat ook! A doodle a day most definitely keeps the doctor away ;). P.S.: kijk ook vooral eens naar de site van buddha doodles (www.buddhadoodles.com) en schrijf je in voor haar nieuwsbrief om elke dag een doodle in je mailbox te ontvangen. Ik garandeer je dat het regelmatig even een glimlach op je mond tovert.
