Lady in red
Daar zit je dan. Sinds vrijdag niet langer 37 maar ineens 38 jaar oud. Oef...Maar wat een heerlijke dag. Een huis vol slingers, een ontbijtje op bed met een prachtige serenade, 's middags een heerlijk taartje en 's avonds een diner van mijn eigenste privé-chef. En niet te vergeten een prachtige bos rozen per post en vele berichtjes en telefoontjes. Totaal in de watten gelegd. Wat wil je nog meer? En laat ik de laatste week van mijn 38ste levensjaar nou weer enorm op tekendreef geraakt zijn...
Een reality check
De vorige keer schreef ik al dat ik nog een aantal keer mijn femme fatale wilde tekenen. Gewoon omdat haar energie mij aan de ene kant enorm afstoot en aan de andere kant volledig fascineert. In mijn laatste week als 37-jarige heb ik daarom nog twee varianten gemaakt. Maar wat vind ik het lastig om mijn gewone manier van doen los te laten. Mijn bedoeling was om over te stappen op aquarel. De potloodtekening op aquarelpapier was echter al zo goed gelukt dat ik hem niet meer wilde verprutsen. Het werd dus een iets sensuelere variant van mijn vorige tekening. En toen kreeg ik ineens een appje van een vriend met een portret die ik vroeger voor hem gemaakt heb. 
Iets later kreeg ik zijn hele collectie door mij gefabriceerde tekeningen. Ineens werd ik geconfronteerd met keihard bewijs dat ik als vijftienjarige al echt mooie aquarellen kon maken en de afgelopen jaren echt totaal de realiteit uit het oog verloren ben. Ik was er namelijk echt 100% van overtuigd dat ik niet aquarelleren kon. Dus toen móest ik de kwasten en aquarelverf er wel bij pakken.
Lady in red
Oei, die eerste keer dat die kwast met rode verf het papier raakt. Je weet rationeel wel dat het niets meer is dan wat verf en papier. Hoe erg is het als het niet lukt? Niemand hoeft het te zien! Het gaat er vooral om dat ik geniet van het proces. Maar toch..... het was worstelen. Gelukkig lukte het regelmatig om even los te laten dat het goed moest worden en dan genoot ik ook echt met volle teugen van het uitstapje buiten mijn comfortzone. Een echte uitkomst was de bespreking met mijn tekengroep toen ik echt vastgelopen was. Ik kreeg zulke waardevolle tips. Lastig om toe te passen, maar zo fijn om weer een richting te hebben. Om maximaal in de stemming te komen ben ik vervolgens gaan schilderen onder begeleiding van o.a. Lady in red van Chris de Burgh. Prachtig liedje. De combinatie met muziek hielp echt om weer wat vrijer te schilderen. De tekening is nog niet af, maar dat komt vanzelf. Het is net 38 worden.... in dit geval ga ik er alleen helemaal zelf een feestje van maken.
