Eén kopje koffie….

Koffie....jarenlang dronk ik het niet. Ik herinner onze eerste kennismaking nog als de dag van gisteren. Eén slokje uit mijn vaders kopje en deze dame rende linea recta naar de keuken om dat spul uit te spugen. Het gadver dat ik daarna riep kwam echt uit mijn tenen. Jaren later verliep mijn eerste kennismaking met bier niet veel anders. In tegenstelling tot bier, ben ik van koffie wel steeds meer gaan houden. Maar deze week leverde het goedje mij een nare streek....

Ik en mijn koffie

De geur van koffie is één van mijn favorieten. Het haalt het net niet bij de geur van regen of versgemaaid gras, maar om de een of andere reden word ik er blij van. Ondanks onze onfortuinlijke eerste kennismaking, bleef de geur mij herhaaldelijk verleiden tot het drinken van het goedje. Vanaf mijn studententijd dronk ik dus af en toe een cappuchino. De jaren erna verwerd het af en toe een slok koffie meejatten uit het kopje van mijn vriend tot een ritueel om elk weekend voor de gezelligheid een half kopje koffie bij het ontbijt te drinken. Tot corona....de koffiepot stond hier steeds vaker haar heerlijke geur te verspreiden en ik ging om. Van iemand die alleen meedronk als anderen koffie zetten werd ik iemand die zélf koffie zette. Nog steeds dat halve kopje, maar wel vrijwel dagelijks. Ik moest er een keer van op de koffie komen...

Omdenken

En dat deed ik dus ook...en wel afgelopen maandag... Ik stuurde vol trots een foto van mijn verrenskete A6 Coca Cola meisje naar mijn buurvrouw. Klaar om hem in te gaan lijsten. De foto was echter nog niet verstuurd en hopla daar ging koffie over de tekening. Ik veegde het snel weg en bleef zitten met een special effect. Na even te balen, besloot ik al snel dat het veel belangrijker was dat ik had genoten van het maakproces. En dat ik enorm geluk had gehad dat ik net nog een mooie foto had gemaakt. Iets later zag ik zelfs de charme van mijn koffievlek... Bovendien: ik wilde toch experimenteren? Nou, daar had ik mijn experiment van deze week.... Zo werd het omgooien van mijn koffie een mooie manier om mijn gedachten onder controle te krijgen. 

Teken via tekenen

Ondanks dat ik de charme nog wel kan zien van mijn koffievlek, ga ik dit experimentje voorlopig maar niet herhalen. Koffie staat dus inmiddels niet meer op mijn doordeweekse menu. Uiteraard zijn er simpelere oplossingen, maar mijn lichaam gaf al een tijdje aan dat het al die koffie niet zo fijn vond. Dit teken via tekenen was blijkbaar wat ik nodig had om te gaan luisteren...Benieuwd wat deze week me weer (voor een experimentjes) brengen gaat. In ieder geval genieten van dit prachtige liedje  dat hier momenteel op repeat staat en ik jou niet wil onthouden.