Over emoties en tekenen
De zomer slaat langzaam om naar de herfst. Heel eerlijk? Ik vind het heerlijk. Van die zomerwarmte, en zeker de variant van dit jaar, word ik niet vrolijk. Geef mij maar een stormachtige dag. Het liefst eentje met een lange strandwandeling. Zo'n wandeling waarbij de wind volop met je haren speelt, je stem nauwelijks boven het geraas van de zee uitkomt en je extreem veel moeite moet doen om niet in slaap te vallen bij het haardvuur van de strandtent waar je na je heldentocht aan het genieten bent van een warme chocolademelk met veel te veel slagroom. Past veel beter bij mijn karakter. In mij wisselen felle zonneschijn, dikke plensbuien, windhozen en serene rust elkaar ook in rap tempo op. Zo ook deze week. Mijn interne wereld leek verdacht veel op het wisselvallige weer buiten.
Mijn ontmoeting met inspiratie
Vrijdag had ik een afspraak met inspiratie op de heide (zie vorige blog). Maar helaas, 's ochtends treuzelde ik nogal en 's middags goot het. Inspiratie liet me echter niet in de steek. NPO zond namelijk een interessante documentaire over Keith Haring uit. Niet helemaal mijn kunstenaar, maar ik vond zijn levensverhaal fascinerend. Dat zorgde er dan ook voor dat ik tijdens de documentaire op een zeer creatieve manier een pruimentaart bakte. Deeg kneden, pruimen snijden en suikerklontjes stampen met een houten pollepel omdat de 'gewone' suiker op was... ik heb ontdekt dat dat allemaal prima gaat op de bank voor de tv. Ik moest gewoon om mijzelf grijnzen toen ik mezelf zo bezig zag.
Een tekening kan troost bieden
Er is naast een boel van deze fijne momenten 
al enige tijd onrust in mij gaande. Ik voel dat er een 'nieuwe' Renske geboren wil worden. Een Renske die veel meer geniet van het leven. Het is tijd dat mijn angstbrein op de achterbank gaat zitten in plaats van aan het stuur. Het is net alsof mijn angstbrein voelt dat het mij deze keer echt menens is. Hoe meer stappen ik in de door mij gewenste richting zet, hoe meer interne weerstand ik ontmoet. Het is een intensief proces waarbij een enorme hoeveelheid bijzondere overtuigingen en emoties aan de oppervlakte komt om aangekeken te worden. Soms heel pijnlijk en verdrietig, soms prachtig. Ik vind het vooral bijzonder om te merken hoeveel rust ik vaak ervaar als het gelukt is om bij een emotie te blijven en niet weg te kijken. Door dit proces zijn er momenteel veel dingen die sterke emoties bij mij los kunnen maken. Muziek, maar ook kunst. Deze week kocht ik een nieuw prentenboek en een aantal tekeningen raakte mij zo diep dat de tranen als vanzelf begonnen te stromen. Er sprak voor mij zoveel hoop, troost en vooral liefde uit. Zo wil ik ook kunnen tekenen! Echt iets betekenen voor een ander via een tekening. Tegelijkertijd besef ik maar al te goed dat je hier uiteindelijk helemaal geen invloed op hebt. Het enige wat je kunt doen is jezelf openstellen voor de emoties die je wil overbrengen en dan is jouw deel gedaan. Hoe de tekening ontvangen wordt, zegt alles over degene die hem ontvangt. En dat is ook goed. Wie weet haalt hij/zij er wel een veel mooiere boodschap uit dan jij ooit bedoeld hebt.
Vangen van een persoon
Ik denk dat mijn hernieuwde inzicht over de helende kracht van een tekening mij ertoe aanzette om zaterdag aan de slag te gaan met een portret. Ik had namelijk al een tijdje een foto liggen van de overleden moeder van een lieve vriendin. Meestal moet ik even over een drempeltje om te starten met zo'n tekening. Voor de grap had ik destijds al tegen haar gezegd dat ze haar moeder wel moest instrueren om lief voor mij te zijn. Dat het inderdaad een lieve moeder was bleek al snel. De tekening vloog mijn handen uit, volgens mij heb ik nog nooit zo weinig gegumd. Ik zie dat de tekening lijkt en een bepaalde eigenheid heeft. Nu maar hopen dat de tekening ook echt raakt. We hebben in ieder geval een heerlijke zaterdagmiddag met elkaar doorgebracht.
Ook deze ervaring deed mij wederom realiseren hoe belangrijk tekenen voor mij is. Je laten zien via tekeningen is eng en kwetsbaar, maar ik haal er zoveel voldoening uit. Ik heb dan ook zo'n flauw vermoeden dat dit aspect een belangrijk deel van de 'nieuwe' Renske wordt.