Creativiteit: talent of hard werken?

Ik vraag me wel eens af of creativiteit genetisch bepaald is. Niet iedereen zal meesterwerkjes creeren, maar als iemand wil dan is creativiteit volgens mij wel te leren. Het is volgens mij grotendeels een mindset. Tegelijkertijd kan ik ook niet ontkennen dat er een duidelijk verschil in natuurlijke aanleg is. Bij mij is duidelijk van wie ik mijn creativiteit geerfd heb. Mijn vader is wars van alles dat met creativiteit te maken heeft. Als je zijn verhalen moet geloven is het jaarlijkse 'surprise maken' een ware hel voor hem. De surprises van mijn moeder zijn daarentegen ware kunstwerkjes. Ik kan me bovendien niet anders herinneren dan dat in mijn ouderlijk huis een prachtige inkttekening van Marilyn Monroe bovenaan de trap hangt. Ook verfraaide ze ooit het studentenhuis van mijn vader met een gigantische muurschildering. Zelf heb ik mijn moeder niet vaak zien tekenen, maar ik weet met 100% zekerheid dat mijn vormgevoel bij haar vandaan komt. Maar om echt mooie dingen te maken is een natuurlijke aanleg niet genoeg.
Oefenen, oefenen, oefenen

Ik ken genoeg mensen met een creatief talent dat helaas nooit tot volledige wasdom zal komen. Tegelijkertijd kom ik mensen tegen waar het talent in eerste instantie niet van afspat, maar die door hun enorme drive en heel veel oefenen op een gegeven moment de prachtigste dingen maken. Talent en hard werken, dat is volgens mij het recept om met je creatie mensen recht in hun hart te raken. Hoewel ik wel enige aanleg voor tekenen heb, ging ik veel oefenen tot nu toe eigenlijk altijd een beetje uit de weg. Daar is recent verandering in gekomen met de komst van mijn nieuwe motto: iedere tekening waar ik plezier aan heb beleefd is een goede tekening, ook als ik niet helemaal blij ben met het eindresultaat. Bovendien groeit met iedere gedeelde tekening het besef dat mijn eigen mening enorm subjectief is. De reacties zijn vaak veel positiever dan die stem in mijn hoofd. Een letterlijke quote van een vriend: 'Welke fouten? Is hartstikke mooi toch? Joh, je bent veel te kritisch'. En dat ging over een portret van hem en zijn zoon (zie foto). Ik merk dat ik nu steeds vaker kijk naar de stukjes die wel goed gelukt zijn. Ik sla op hoe ik dit gedaan heb en probeer het daarna gewoon nog een keer. Mijn shift in mindset maakt het oefenen echt veel leuker. En met resultaat, ik durf steeds meer en mijn tekeningen worden zichtbaar beter!

Eerste opdracht is een feit

Ik laat steeds vaker mijn tekeningen aan anderen zien. Tot voor kort wisten mijn zakelijke contacten niet dat ik teken. Echter, sinds ik op LinkedIn een aantal blogs schreef over mijn prentenboek word ik steeds vaker gevraagd waar ik op dat moment mee bezig ben. Deze week leidde dit tot een leuk gesprek met een tendermanager waar ik regelmatig mee samenwerk. Zijn ogen begonnen echt te glimmen toen hij mijn laatste portret zag. Zo grappig om te zien, ik werd er totaal blij van. En toen kwam het verzoek...... kun jij ook zoiets maken van mijn zoon en dochter voor mijn nieuwe huis? Oef....die had ik niet aan zien komen. Ik voelde een knoop in mijn maag en de gedachten buitelden over elkaar, maar ergens werd ik er ook wel blij van. En toen hoorde ik mijzelf zeggen...ja, dat kan ik wel. Op de terugweg in de auto kon ik nauwelijks geloven dat ik dat had geantwoord. Gelukkig duurt de oplevering van zijn huis nog even, want ik vind het ontzettend gaaf maar ook echt mega-eng. Ik kan nu lekker nog even oefenen....