Kiekeboe….
...ik ben er nog. Heb de afgelopen drie maanden even pauze genomen. Het was druk in mijn leven en mijn hoofd. Ik had gewoon geen zin om te schrijven. Ik voelde geen ruimte om rustig mijn gedachten te laten gaan. Ik stond het grootste gedeelte van de tijd in overleefstand en alles wat je dan schrijft en doet heeft niet de juiste energie om echt een bijdrage te zijn. Sterker nog, sinds half november ben ik tijdelijk met tekenles gestopt en ik heb sindsdien geen potlood meer aangeraakt. En nu voel ik langzaam Renske terugkeren en ja hoor, daar was de impuls weer om te schrijven! Grote kans dat ik volgende week ook weer lekker aan het tekenen sla! Vandaag zag ik mijzelf namelijk voor het eerst in een hele lange tijd weer foto's maken van prachtige mensen met het idee om ze binnenkort te gaan tekenen...
Bloembollen planten
Elk jaar word ik weer megablij van de eerste sneeuwklokjes die boven de grond uitpiepen. Reden om vandaag de tuin helemaal vol te stoppen met bloembollen. Totaal zonder plan stopte ik ze in de grond. In totaal een stuk of 200. Na afloop waren mijn handen én voeten totaal zwart, en vervolgens natuurlijk ook de vloer haha, maar ja schoenen zijn ook in de winter gewoonweg stom... En zo zat ik na de tijd met een lekkere warme thee en goede muziek op de bank te mijmeren: ik plant ze nu en zie pas over vier maanden resultaat. Ik zie niet wat er in de tussentijd allemaal onder de grond gebeurt, maar wát daar gebeurt draagt allemaal bij aan die prachtige bloemen waar ik straks van mag gaan genieten. En die tussenperiode en kou is allemaal nodig om dat kiemen te laten starten...
Mijn winter
En toen realiseerde ik mij ineens dat ik de afgelopen drie maanden in míjn periode van kou zat. Bloedirritant, want ik ben zo'n type dat alleen lente wil... Maar die kou was wél nodig, want nu zie ik dat het mij op een presenteerblaadje gaf welke overtuigingen ik nog weg mag schoffelen om volop te gaan groeien en bloeien. Zo mooi hoe elk contrast je op het pad zet van je werkelijke zielsverlangen, als je maar de rust neemt om te kijken en vervolgens het werk te doen. En zo doet die lockdown waar ik van alles van vind ook iets goeds: tijd geven om te gaan tuinieren. En uiteindelijk: wat doet het er nou helemaal toe wat ik van die lockdown vind? Hij is er. Aan mij de taak om er niet door uit balans te raken, maar hem juist te gebruiken om te zorgen dat ik binnen mijn invloedsfeer een wereld creëer zoals ik hem graag zie. En dat kan ik alleen als ik de beste versie van mijzelf ben.