Nieuw jaar, nieuwe kansen

Het is alweer even geleden dat er een blog gemaakt is. Niet dat er niet getekend is. Zeker niet. Op de een of andere manier gewoon even geen zin om te schrijven. Iets met de winterperiode.... sloom en traag zullen we maar zeggen....

Winterdip

Elk jaar overvalt het me opnieuw. Zodra het buiten echt grijs en donker wordt, ga ik in een andere versnelling. Een vertraging. Dingen kosten meer moeite. Er komt minder uit mijn handen. Frustrerend as hell. En hoewel ik weet dat het elk jaar zo is, verzet ik me er elk jaar weer net zo hard tegen. Alsof dat ook maar iets verandert. Hoezo hardleers ;). 

Wat ga je doen?

Staren naar een wit papier. De vraag krijgen wat ga je doen? En geen antwoord hebben. Op de laatste schilderles kwam er weer een bekend fenomeen langs. Totdat mijn buurvrouw voor de grap zei, dan teken je toch gewoon mijn kleinzoon. En zo geschiedde. Een beetje geklooi met houtskool en in een uurtje stond er toch nog best een aardig lijkend portret. Alleen dat ene oog...

Magische verjongingspotloden

Ik zou Renske niet zijn als ik het werkelijk niet kan uitstaan als iets me niet lukt. In de kerstvakantie kon ik het dus niet laten om nog een poging te wagen. Meneer werd in eerste instantie ietsiepietsie te oud, maar met mijn magische potloden raakte hij die extra jaren ook zo weer kwijt. Precies goed! Het blijft fascinerend hoe die paar lijnen anders zoveel verschil maken. Tekenen is en blijft geweldig. Zelfs als alles traag en sloom gaat.....