Zelfportret: lekker confronterend

De afgelopen twee weken heb ik ons hele huis overhoop gehaald. Echt elke kast en lade is open geweest. Alles wat niet meer in mijn huidige leven past, is rucksichtslos weggegooid. In mijn 'hok', de meest rommelige kamer, zijn in een aantal mappen al mijn tekeningen en schilderijen opgeslagen. Ook daar ben ik maar eens doorheen gegaan. Ik heb jammerlijk gefaald in het weggooien van oud werk. Het heeft echter wel heel duidelijk gemaakt waarom mijn tekenlerares altijd zegt dat ik mijn naam en de datum op een tekening moet zetten. Het is echt leuk om te zien hoe mijn tekenstijl met de jaren veranderd is. Het lijkt erop dat deze verandering gelijk opgaat met mijn verandering als persoon. Als er iets aan mij veranderd is, dan is het wel dat ik mijn 'echte ik' steeds vaker aan de wereld laat zien: the good, the bad and the ugly. Tuurlijk, de mate waarin verschilt van persoon tot persoon, maar ik besef steeds meer dat mensen eigenlijk helemaal niet zoveel van elkaar verschillen. Iedereen doet maar wat en als je een beetje doorvraagt blijkt al heel gauw dat anderen vaak met ongeveer dezelfde dingen worstelen als jij. Ook als iemand het aan de buitenkant perfect voor elkaar lijkt te hebben. Veel mooier dus om het hele spectrum van emoties te delen zodat je elkaar kunt steunen. Ook mijn tekeningen blijken door de jaren heen steeds gedurfder te zijn geworden en laten een steeds breder spectrum aan emoties zien. Ik kwam daarnaast een zelfportret tegen van een jaar of twee terug. Mijzelf tekenen doe ik eigenlijk bijna nooit, maar het leek me een mooie uitdaging om weer eens een poging te wagen....
Iedereen is mooi

Ik heb heel duidelijk twee manieren van zijn. Eén die ik de 'angstbreinmodus' noem, de ander heet de 'blije Renske'. In de angstbreinmodus zijn vrijwel al mijn gedachten grijs tot pikzwart. Kijkt de blije Renske de wereld in, dan zijn al die negatieve gedachten ineens als sneeuw voor de zon verdwenen en kan ik letterlijk huppelend over straat gaan. Het tekenen van mijzelf blijkt pijnlijk duidelijk te maken in welke modus ik zit. In de angstbreinmodus gaat het tekenen niet alleen moeizamer, maar geef ik tijdens het tekenen ook allerlei commentaar op mijn uiterlijk. Heel gek, want dat heb ik echt helemaal nooit als ik andere mensen teken. Ik vind het zelfs veel leuker om mensen te tekenen die volgens de maatschappelijke normen niet direct het label 'schoonheid' krijgen. Juist dat unieke maakt hen prachtig en interessant om te tekenen. Het maken van een zelfportret drukte me echt even met mijn neus op het feit dat ik mijn wereld veel liefdevoller maak als ik haar bekijk alsof ik aan het tekenen ben. Het is een kwestie van continu alert zijn of mijn focus op het negatieve of positieve ligt. Ligt deze op de minder mooie kant, dan is het zaak om heel bewust de focus naar het mooie van de situatie/ de mens te verleggen. En dat is er echt altijd, al moet je soms even zoeken. Ik denk echter dat het voor de meeste mensen zoveel makkelijker is om deze wijsheid op een ander toe te passen dan op zichzelf. Een prachtig versje van brievenbusgeluk weet het zo mooi te verwoorden (zie foto's).

Zelfportret: lekker confronterend
Zelfportret: lekker confronterend
Commentaar komt extra hard aan

Nog iets heel aparts dat ik opmerkte tijdens het maken van het zelfportret was dat ik het lastig vond om van mijn vriend en zusje te horen dat het nog niet klopte. Begrijp me niet verkeerd, ik zag het zelf echt wel. De reactie kwam echter ineens veel harder aan dan normaalgesproken. Het was net alsof het feit dat ze zeiden dat mijn tekening nog niet helemaal klopte, betekende dat ik zelf niet helemaal ok ben zoals ik ben. Echt, mijn brein maakt soms zulke rare bokkensprongen. Ik raak er steeds meer van overtuigd dat datgene wat je in de buitenwereld ziet vooral een reflectie is van wat er in je binnenwereld om aandacht vraagt. Tekenen blijkt een fantastische tool om daar bewust van te worden. En die bewustwording geeft vervolgens meer vrijheid om andere keuzes te maken. Makkelijk? Nee! Maar zowel je eigen binnenwereld als de wereld als geheel wordt er zoveel mooier van....

Reageer