Verandering van spijs…?

'Renske, volgens mij moet je eens wat anders doen'. Ik zat al een tijdje te wachten op die opmerking. Twee weken terug werd hij uiteindelijk toch uitgesproken door mijn tekenlerares. Sowieso zat ik een beetje vast, maar was nog niet zover om mijn gewoonten te doorbreken. Totdat ik het boek 'Breaking the habit of being yourself' bij toeval (?) tegenkwam in de kringloop. Geheel tegen mijn belofte aan mijzelf in om even geen zelfhulpboeken te kopen, kocht ik hem toch. Ik kreeg er geen spijt van want het gaf precies het zetje om weer in beweging te komen.

Prutsen met pastelkrijt

Om mijzelf uit te dagen liet ik aan mijn tekenlerares over welk materiaal ik mee zou nemen. Pastelkrijt en Oost-Indische inkt. Ok! Ik ging de uitdaging in ieder geval aan met meer dan genoeg materiaal in mijn achterzak.... De eerste les kon ik mooi nog even met potlood aan de slag. Toch was er al verandering zichtbaar. Geheel tegen mijn gewoonten in, gaf ik een eigen interpretatie aan een foto. Het zal geen toeval zijn dat mijn schildergenoten (wederom) zeiden dat het een zelfportret leek. Hoewel het zeker niet de bedoeling was, bevat de foto emoties die ik nog steeds niet zo goed kan benoemen maar wel verdomd veel leken op mijn gemoedstoestand van dat moment. Prachtig toch hoe dat werkt? Inmiddels ben ik volop aan het krijten. Meteen maar met kleuren die ook buiten mijn comfortzone liggen. Hey, als je iets doet moet je het ook goed doen. Het voelt wel echt extreem oncomfortabel. Zo mooi dat precies op het moment dat je echt even klaar bent met het worstelen te horen krijgt: 'Maar dan wordt het juist interessant, wat is er leuk aan als je precies weet wat je moet doen?' Hmmmm....wat een andere belevingswereld maar zo waardevol.

Ik ben officieel portrettekenaar

Het is grappig, al een tijdje ben ik bezig met het feit dat ik eigenlijk gewoon heel graag vaker portretten in opdracht wil maken. Inmiddels geloof ik echt wel dat ik talent heb, maar is het ook genoeg? Uiteindelijk is dat helemaal niet aan mij om te bepalen. Vorige week heb ik daarom dat getwijfel maar eens doorbroken en mij ingeschreven bij de KvK als portrettekenaar. Om het vervolgens ook maar gelijk op LinkedIn te delen. De bevestiging van de KvK zegt uiteindelijk vrij weinig want het is slechts een administratieve handeling. Het is vooral de erkenning die ik hiermee aan mijzelf geef dat het ok is om mijn droom na te jagen. Zoals een vriendin het zo mooi zei: 'Je was het natuurlijk al zonder dat het zwart op wit stond.. dat deden die portretten namelijk al'. 

Tekens van het universum

Misschien is het volledig ingebeeld, maar toch denk ik dat iets mij wil zeggen dat het najagen van mijn droom een heel goed idee is. Voordat ik deze stap nam had ik namelijk om een teken gevraagd wat het juiste pad voor mij is. Nog geen drie uur later open ik in de kringloop totaal random een boekje en stuit op deze prachtige column. Bovendien krijg ik nog geen week na mijn aangepaste KvK-inschrijving van mijn jeugdvriend te horen dat hij met mijn tekening naar de door mij aanbevolen lijstenmaker was gegaan. De lijstenmakerij bleek net definitief gesloten te zijn, maar door zijn brede lach en leuke persoonlijkheid was de deur toch even geopend (zijn woorden;)). En wat bleek? De lijstenmaker wilde voor deze bijzondere tekening een uitzondering maken. Hoe tof! Zo ontzettend leuk om dat soort dingen terug te krijgen. Dit is precies waar ik het voor doe, mensen raken! Ik hoop echt dat ik dat nog vaker mag doen in opdracht, maar stoppen ga ik sowieso niet. Tekenen is daarvoor veel te belangrijk voor mij.