Onuitwisbare indruk

Ken je dat? Dat je een schilderij ziet dat je zo fascineert dat je er ook dagen later nog aan moet denken? Dat had ik deze week toen ik keek naar een close-up aflevering over de kunstenaar Yan Pei-Ming. Voor afgelopen vrijdag had ik nog nooit van hem gehoord. Zijn naam is zo lastig dat ik hem volgende week waarschijnlijk weer ben vergeten, maar het schilderij van zijn recent overleden moeder is in mijn geheugen gegrift.

Onder de indruk

Eigenlijk keek ik een beetje met een half oog naar de documentaire. Druk bezig met het creëren van een kookboek voor wat fantasierijkere maaltijden. Gewoon voor wat meer variatie in de standaard top tien maaltijden voor ieder seizoen (de verandering vindt echt op alle vlakken plaats ;)). Op een gegeven moment werd het halve oog een driekwart oog toen ik enorme portretten zag langskomen. Intense portretten in mijn favoriete zwartwit, maar wel met een ander materiaal. Mijn plakboek ging volledig aan de kant toen ik zag met wat voor een vrijheid hij die enorme kwasten hanteerde. Niet veel later rolde uit mijn ogen tranen. Ik was echt zo enorm geraakt door het portret van zijn moeder. Die blik, de kleuren, de kracht. Zo prachtig.

Ik geef haar een leven terug

Het was niet alleen het schilderij, al was dat al genoeg om totaal onder de indruk te zijn. Het waren ook de prachtige woorden over zijn rouw, hoe hij eigenlijk niet kon geloven dat ze weg was maar dat het feit dat hij haar schilderde toch echt betekende dat het echt was. En het mooiste: door haar te schilderen gaf hij haar een leven terug. De liefde voor zijn moeder droop er vanaf en dat in combinatie met het prachtige schilderij ontroerde mij. Iets wat ik vaak zie en hoor bij mannen. Mijn vader droeg mijn oma op handen en zoals mijn moeder eigenlijk geen kritische noot mocht uiten over haar schoonmoeder moet ik dat ook niet doen (nou valt mij dat gelukkig niet al te zwaar ;)). En voor de jochies van mijn vriendinnen zijn hun moeders zo'n beetje godinnen. De voorbeelden zijn legio en ik geniet ervan. Hoe meer liefde, hoe mooier de wereld. En ja, dat betekent helaas ook extra pijn als iemand wegvalt, maar daar komen dan weer hele mooie schilderijen van die anderen tot in het diepst van hun ziel raken.

Liefde voor leven

En het mooie is, terwijl ik hier aan het typen ben zie ik buiten een jarig meisje rondhoppen in een jurk met engeltjesvleugels en een unicorn haarband met twee grappige oortjes. Volop aan het genieten met haar vriendjes van haar nieuwe roze bestuurbare auto. Levendiger dan dat vind je het niet. En zo zie ik een hele andere vorm van liefde. Liefde voor het leven. En met het kijken naar dat tafereel voel ik de liefde in mij opborrelen. En is dat niet waar het hele leven om gaat? Liefde, in welke vorm dan ook? En het enige wat je nodig hebt om dat te voelen is een open hart en open blik zodat je de wereld echt binnen kunt laten komen.